Od kilkunastu lat jest ona w czołówce najpopularniejszych miejsc wypoczynku Polaków. Kazdy kto zdecyduje sie na wczasy własnie tutaj zapamieta niesamowite krajobrazy, ogromne oliwki, doskonałe wino i pyszne sery, a przede wszystkim leniwa atmosfere popołudnia. Grecja słynie równiez z usmiechnietych i przyjaznych mieszkanców, którzy swoja serdecznoscia zarazaja odwiedzajacych.

Półwysep Chalcydycki może się poszczycić najpiękniejszymi plażami w Grecji, stanowi on doskonałe połączenie świata greckiego, dziewiczych krajobrazów, kolorów i zapachów. Dobra naturalne, bogactwo potraw kulinarnych i żywych tradycji religijnych tworzą swoisty klimat wyróżniający ten region.

Jest to miejsce, gdzie obok bezkresnych połaci piasku znajdują się popularne kosmopolityczne plaże, zaciszne zatok i zatoczki. Zapach sosen i solanki morza pozwalają zrelaksować ciało i ducha, a niezwykłe wschody i zachody słońca sprawiają, że zapomina się o problemach i można cieszyć się relaksującym wypoczynkiem.

Panuje tutaj klimat śródziemnomorski, a to oznacza, że w miesiącach letnich jest sucho i gorąco czyli panują tu idealne warunki dla wielbicieli upałów. Jeśli jednak wolimy niższe temperatury to zdecydowanie lepszym okresem na wyjazd będzie wiosna lub jesień, wtedy tez zmniejsza się ilość turystów przebywających w tym regionie. Średnie temperatury osiągają 27 stopni, ale w lipcu i sierpniu dochodzić mogą nawet do 34 stopni. Poza zimą występują tutaj niewielkie opady, głównie w rejonach górskich. Półwysep Chalcydycki należy do Grecji, leży u wybrzeży Morza Egejskiego. Dzieli się na mniejsze trzy cyple Kassandra, Sithonia i Athos, które układają się jak zęby w trójzębie Posejdona.

Według legend to właśnie tutaj mieszkali Tytani – rywale bogów. Historia tego miejsca rozpoczyna się około 600.000 lat temu, o czym świadczą pozostałości starożytnego człowieka znalezione w jaskini Petralona. Najstarsza wzmianka o historii półwyspu została znaleziona u Herodota w opisach wojen perskich. Nazwa Chalkidiki na początku była używana w odniesieniu do stolicy półwyspu.

Natomiast cały półwysep został nazywany Chalkidiki w późniejszym czasie.Za panowania Filipa II, ojca Aleksandra Wielkiego półwysep stał się częścią państwa macedońskiego, miasto zostało zniszczone, a mieszkańcy sprzedani w niewolę. W okresie panowania tureckiego terytorium stało się prowincją Imperium Osmańskiego. Później, w czasie wojen bałkańskich w latach 1912-13 tereny te służyły jako baza zaopatrzeniowa dla greckich partyzantów i odegrały ważną rolę w wyzwoleniu północnej Grecji z jarzma tureckiego.

Dziś Chalkidiki jest jednym z największych ośrodków turystycznych w Grecji, a wybrzeże jest jednym z najczystszych w Europie, aż 42 plaże mają „Błękitną Flagą”, która jest przyznawana za czystość wody i piasku. Nie tylko atrakcyjne kurorty i piękne plaże przyciągają tutaj co roku tysiące ludzi również bujna zieleń, a w szczególności okoliczne lasy sosnowe powodują, że wielu turystów spędza tu urlop, zwłaszcza, że są tutaj doskonałe warunki na przejażdżki rowerowe i motorowe.

Milos – wyspa wielobarwna, niezbadana, róznorodna, smaczna, intrygujaca – jednym słowem wyjatkowa…

Jakaś niespodzianka czeka na każdym kroku… i z pewnościa gdzieś na plażach, w pięknie natury, w aktywności, w długowiecznej historii miejsca każdy znajdzie to, co go poruszy i sprawi, że pobyt na wyspie bedzie niezapomniany. Charakterystyczne dla wyspy sa wulkaniczne gleby, które kształtuja krajobraz, zwłaszcza plaże niezwykłej urody.

Milos od starożytnosci jest znana ze skarbów swej ziemi i dlatego od tysięcy lat istnieje tu nieprzerwana działalność wydobywcza. Oczywiście swoją światową sławę wyspa zawdzięcza przede wszystkim Wenus z Milo, znanemu posagowi, który został odnaleziony w XIX w. na Milos, a obecnie znajduje się w paryskim Luwrze.

Kolorowe domy nad turkusowym morzem serwują turystom barwną ucztę dla oczu. Pejzaż składa się z białych domków z ukwieconymi ogródkami i wąskimi, spokojnymi uliczkami, które tworzą obraz wykwintnego piękna Cyklad. Domki, zwane po grecku „syrmata”, które można spotkać w całym rejonie Morza Egejskiego, na Milos są wykorzystywane w większym stopniu niż gdziekolwiek indziej. Są zbudowane wśród wulkanicznych skał tak, aby wciągać łódki zimą. To, czego potrzebujecie w czasie wakacji na Milos, to odpowiednia ilość dni, aby zdązyc zobaczyć jak najwięcej i kąpac sie na wielu pięknych plażach.

Jedną z ciekawszych możliwości, obowiązkową na większości greckich wysp, ale na Milos szczególnie, jest udanie się na jednodniowy rejs statkiem wycieczkowym, których wiele pływa wokół wyspy, i odwiedzenie niedostępnych plaż, gdzie niemożliwe jest dotarcie w inny sposób. Jeden dzień wakacji na Milos po prostu musicie spedzić poznając wyspę w ten sposób.

Niektóre z najpiękniejszych miejsc wyspy są dostępne tylko od strony morza. Sławne Kleftiko, jaskinia Sykii, Glaronisia czekają – na szczęście jest wiele sposobów, aby tam dotrzeć. Mogę wybierac z róznych zorganizowanych wycieczek morskich, których większosśćrozpoczyna się w porcie Adamas, a niektóre w Pollonii. Istnieją rejsy wokół wyspy lub tylko do wybranych miejsc.
Możemy wybrać zaglówke, łódź motorową lub tradycyjną łódeczkę. Księżycowy krajobraz, który jest niepowtarzalny słynie ze zwietrzałych skał wulkanicznych przenikajac szmaragdowe morze, tworzac małe i duże jaskinie, a brak zieleni, w połączeniu z białymi skałami i odblaskami roziskrzonego morza, tworzy krajobraz przypominajacy księżyc i niezapomniane doświadczenie!

Do kultury wyspy należą tradycyjne festiwale dziedziczone z pokolenia na pokolenie. Do dziś zajmują ważne miejsce w życiu mieszkańców wyspy i są doskonałą okazja do zabawy i spotkań towarzyskich. Kiedy nie odwiedzilibyśmy Milos, zawsze mamy mozliwość poznać ten oryginalny rodzaj rozrywki, posłuchać muzyki wyspiarskiej na żywo, zatańczyć tradycyjne tańce, spróbować domowych dań oraz wina z Milos.

Wyspa stworzona dla człowieka przez greckich bogów. Każdy powinien chociaż raz o niej usłyszeć, kąpać się promieniach słońca, przeżyć chociaż raz niezapomniane chwile.

Morze pachnące bryza, delikatny powiew wiatru, przejrzyste niebo bogactwo jodu i odzywcze algi, harmonia bieli i błękitu, zmysłowa rzeźba skalna, gościnność mieszkańców, zabawa, tance, niepowtarzalne odczucia…. Niekończąca sie bajka rozgrywająca sie wokół ciebie, zachęcająca do ponownego przeżycia. Za każdym razem inna, niepowtarzalna, radosna i wyjątkowa.

Niewielka wyspa, z pozoru jałowa, nieurodzajna, wypalona słońcem a jednak obdarzona złotem plaż, krystalicznie czysta wodą i ponadczasowym dziedzictwem kultury. Natura nabiera intensywnych cech, kolorów, zapachów, które wypełniają myśli budząc nowe doznania. Godna podziwu jest architektura wyspy Mykonos, jak również jej lokalizacja i położenie w sercu Cyklad. Czyste powietrze, słonce, księżyc, głębia morska, stary port, charakterystyczna kolorystyka zabudowy silny wpływ historii łączą sie ze sobą tworząc prawdziwe arcydzieło. Cos tak wyjątkowego nie może być wytworem człowieka.

Doznaj ekscytacji wędrując zaułkami miasta, aby dotrzeć do Gialos i rozkoszować sie szklaneczka ouzo w towarzystwie oswojonych pelikanów, podziwiając kołyszące sie leniwie kolorowe łodzie.
Wszystko jest proste znajome, jakbyś sie wychował w tej okolicy. Wszyscy Cię witają i pozdrawiaja. Atmosfera jest domowa, ciepła, prawie rodzinna. Otacza Cię magia, której nie można wyrazić słowami, zatrzymasz ja sercu na zawsze. Zachód słońca ożywia nastrój, pobudzając zmysły i wyobraźnię. Wszystko, czego zapragniesz jest w zasięgu twojej reki, wystarczy tylko chcieć.

Skała gorzka, doświadczona, dumna… “ Odiseas Elitis, “Oda do Santorini”
“Czym jest to, co sprawia, ze miłość trwa wiecznie?” – pisał Tom Robins. Ci, którzy pokochali Santorini,
pokochali ja na zawsze.

Miejscowi mówią, ze ma serce, które bije mocno i wprawia w wibracje góry, ziemie, morze. Również ludzkie serca równają sie z jego rytmem – wtedy zostają – lub nie mogą sie zgrać – wtedy uciekają biegiem! Stoimy naprzeciwko tego srebrnego majestatu i zastanawiamy sie, co sprawia, ze
wciąż wracamy na Santorini…

Godziny płyną spokojnie, wyspa na wiosnę pokazuje inne oblicze, może to prawdziwe… inne kolory, inna energie.
Kaldera zieleni sie, rośliny kwitną, kontrastują ze skała i lawa, która o tej porze mięknie i zastyga z czasem… Wilgoć spowija delikatnie przepaść, schodzi z góry Prosit Ilias, obejmuje Pyrgos i pokrywa wolno cała Santorini, dając odpoczynek, spokój i ulgę dla oczu, w przeciwieństwie do lata.
Wyspa pogrążona jest w spoczynku… oddycha głęboko, wszechobecny spokój… siła milczenia! Słyszysz tylko wiatr, głośny gdy przedziera sie przez szczeliny i oczyszcza ze wspomnień letniej beztroski, przygotowując ziemie dla nowych odkrywców-zdobywców! Morze dzikie, zlewa sie z horyzontem, jedna mieszanka niebiesko-turkusowo-szara. Pachnie ziemia.

Meteory to drugie po Świętej Górze Athos najważniejsze centrum prawosławnego monastycyzmu w Grecji oraz zabytek wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Majestatyczne skalne ostańce wyrastają u podnóża gór Pindos. Według legend Bóg spoglądając na ziemię tesalską uznał, że jest to dobre miejsce dla pragnących być bliżej Niego. Na nagich szczytach skalnych, asceta dzięki dobrowolnemu poddaniu się łasce Boga staje się bardziej do Niego podobnym.

Chcąc dać ludziom możliwość zbliżenia się do boskości cisnął z nieba garść kamieni i nakazał im zawisnąć w powietrzu.
Meteory nazywane były Skalnym Lasem lub Skalnym Miastem. W XIV wieku Święty Anastazy założyciel pierwszego monastyru, Wielkiego Meteora (Megálou Meteórou) nazwał je meteora czyli „zawieszone w powietrzu”. Legenda mówi również, że święty założyciel został przyniesiony na skałę przez orła lub znalazł się tam mocą swojej wiary.

Jeżeli zaś chodzi o naukowe wytłumaczenie powstania tego fenomenu geologicznego to ostatnie teorie głoszą, że niezwykłe ostańce skalne powstały na dnie ogromnego jeziora, które zalewało równinę Tesalii. Skały powstały na skutek naniesienia przez wody rzeki, wpadającej do jeziora, materiału przez nią transportowanego: piasków, żwirów i kamieni. Niesiony materiał osadzał się w miejscu ujścia rzeki do jeziora i nawarstwiał się. Na skutek procesów geologicznych i powstałego pęknięcia w masywie Olimpu, wody z jeziora znalazły ujście i odpłynęły do morza. W odcinku ujściowym rzeki pozostał gigantycznych rozmiarów, materiał osadowy. Na skutek procesów wietrzenia i działalności erozyjnej wody, materiał rozpadał się na mniejsze formy o niezwykłych kształtach.

Pierwsze informacje o Meteorach, jako o miejscu osiedlania się pierwszych społeczności religijnych pojawiły się na przełomie X i XI wieku, kiedy to grupa pustelników zamieszkała w skalnych jaskiniach. Z czasem liczba pustelni zwiększała się. Na skalnych ostańcach zaczęły powstawać klasztory. W czasach największej świetności czyli w XV i XVI wieku funkcjonowały 24 monastyry. W czasie panowania imperium osmańskiego, miejsce było ostoją prawosławia i tożsamości greckiej. W XVIII wieku ruch zakonny utracił na znaczeniu i klasztory zaczęły wyludniać się i popadać w ruinę. Na początku XX wieku część majątków klasztornych została przekazana na rzecz uchodźców z Azji Mniejszej. Obecnie do zwiedzania udostępnionych jest sześć klasztorów: wspomniany wcześniej, najstarszy i najważniejszy Wielki Meteoron, Varlaám, żeński klasztor – Agíou Stefánou czyli Św. Stefana, Św. Trójcy (Agías Triádos), żeński Roussánou (Św. Barbary) oraz Agíou Nikoláou Anápavsa (Św. Mikołaja).
Po Meteorach najlepiej wędrować pieszo szlakami i polnymi drogami, omijając zatłoczone ulice. Zdecydowanie lepiej wybrać się poza sezonem turystycznym, kiedy morza turystów nie zalewają monastyrów. Wtedy jedynie można poczuć tajemniczą aurę miejsca i docenić jego piękno i niezwykłość.